Ο αγαπητός και σεβαστός μας Ευστράτιος Βαμβουκλής γεννήθηκε στην Καλλονή της Λέσβου από οικογένεια πιστή και σχετικά ευκατάστατη. Το Γυμνάσιο το τελείωσε στη Μυτιλήνη, όπου είχε κατηχητή και πνευματικό του τον αείμνηστο π. Χαραλάμπη Δέδε. Από τα μαθητικά του χρόνια δέχθηκε την τιμητική κλήση από τον άγιο Θεό να σπουδάσει την ιερή επιστήμη της Θεολογίας και να αφιερωθεί στο ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας. Με κάποια καθυστέρηση ήλθε στην πρωτεύουσα και γράφτηκε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προσελήφθη στις υπηρεσίες της Αδελφότητος “Ζωή”, όπου αγαπήθηκε για το ήθος του και το πνεύμα σεβασμού του προς τους μεγαλυτέρους του. Στην Αδελφότητα βρήκε στοργή και βοηθήθηκε με ειδικές ασκήσεις να υπερνικήσει τη δυσκολία του στην κανονική άρθρωση του λόγου. Στο μεταξύ, ακολούθησε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και η Κατοχή. Κατά το διάστημα αυτό, εκτός της διακονίας του στα έργα της Αδελφότητας και μάλιστα της οικονομίας, πολλά πρόσφερε στον τομέα αγάπης της Προνοίας φοιτητού. Με την απελευθέρωση επιστρατεύθηκε και στη δίνη των Δεκεμβριανών αιχμαλωτίστηκε από τον ΕΛΑΣ και διέτρεξε τον έσχατο κίνδυνο. Ο Κύριος, όμως διά σειράς θαυμάτων, του έσωσε την ζωή. Από το 1946-47, τακτικό μέλος πλέον της Αδελφότητας, βοηθούσε στα έργα περιοδείας και παρεπιδημίας. Διακόνησε στη Λάρισα, το Βόλο, τη Χίο, τη Θεσσαλονίκη.
Διακρίθηκε ως κατηχητής και οργανωτής των Εκκλησιαστικών Κατηχητικών Σχολείων Θεσσαλονίκης και ιεροκήρυκας μέχρι το 1960, οπότε και προσχώρησε, ακολουθώντας τους γέροντες μαθητές του πατρός Ευσεβίου, στην Αδελφότητα του “Σωτήρος”. Από το 1964 ως το 1985, επί 21 έτη διηύθυνε το Φοιτητικό Οικοτροφείο της Αδελφότητας στη Θεσσαλονίκη.
Στο Οικοτροφείο ανάλωσε όλες του τις δυνάμεις. Αγάπησε και αγαπήθηκε από τις πολλές εκατοντάδες νέων, τους οποίους με τη χάρη του Κυρίου βοηθούσε, καθοδηγούσε, κατηχούσε στη χριστιανική πίστη και ζωή και προστάτευε πολλαπλώς. Ο άγιος Θεός πλουσίως ευλόγησε την προσφορά του αυτή. Πλήθος επιστημόνων, πολλοί από τους οποίους κατέλαβαν διακεκριμένες θέσεις, τόσο στην Εκκλησία όσο και στην ελληνική κοινωνία, μερικοί δε έγιναν σημαίνοντα στελέχη του αγιορειτικού μοναχισμού, τον είχαν γνωρίσει ως άλλο πατέρα τους, τον ευλαβούνταν και τον τιμούσαν και με κάθε τρόπο του έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους.
Αλλά και οι ακροατές των μεστών και εμπνευσμένων ορθοδόξων χριστιανικών κηρυγμάτων του, όπως και τα πολυάριθμα μέλη των “φιλικών κύκλων αναγνωστών του Σωτήρος” στη Θεσσαλονίκη, τους οποίους υπεύθυνα διεύθυνε, αναγνώριζαν την προσωπικότητά του και την προσφορά του. Εκτός από τη Θεσσαλονίκη, που κατέστη αληθινή του πατρίδα, και η Βέροια, η Αλεξάνδρεια, η Νάουσα, τα Γιαννιτσα, οι Σέρρες, ιδιαίτερα η Κατερίνη, τα Τρίκαλα είχαν τροφοδοτηθεί πνευματικά από τον θερμουργό κήρυκα της Ορθόδοξης αλήθειας, τον παραδοσιακό και φιλομόναχο, τον προσευχόμενο και πρωτοστατούντα στα έργα της αγάπης και προνοίας, τον φιλάδελφο.
Του φιλτάτου αδελφού μας Ευστρατίου αιωνία να είναι η μνήμη.
