Στις 10 Οκτωβρίου 1988 και περί ώρα 5 π.μ. ο Κύριος της ζωής και του θανάτου κάλεσε πλησίον Του τον αείμνηστο Χαρίλαο Ζαχαρόπουλο, κατόπιν ολιγόμηνης ασθένειας.
Ο Χαρίλαος Ζαχαρόπουλος γεννήθηκε το έτος 1899 στο χωριό Λιθοβούνια της Αρκαδίας. Τέλειωσε το Σχολαρχείο της εποχής εκείνης και, αφού εργάστηκε στην περιφέρεια της γενέτειράς του, στρατεύθηκε το έτος 1919 και μετέσχε στη Μικρασιατική εκστρατεία. Κατ’ αυτήν ως δεκανέας τιμήθηκε με εύφημο μνεία και με τον πολεμικό σταυρό Γ΄ τάξεως.
Καθώς ήταν άνθρωπος αγαθής προαιρέσεως, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας εκείνης άρχισε και την πνευματική του ζωή. Παρακολουθούσε στο Μέτωπο συναντήσεις, όπου μελετούνταν ο λόγος του Θεού και καταρτιζόταν χριστιανικά, και πέρασε ολόκληρο το χρόνο της εκστρατείας με πλήρη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Αυτά υπήρξαν τα γεγονότα, με τα οποία ο Κύριος προετοίμαζε την ψυχή του, κατά τρόπο ώστε, όταν απολύθηκε από τον Στρατό, το 1923, είχε πλέον τον πόθο να αφιερωθεί πλήρως στον Χριστό. Προσήλθε τότε στον αείμνηστο π. Ευσέβιο Ματθόπουλο, ο οποίος και τον προσέλαβε στην Αδελφότητα της “Ζωής”.
Έκτοτε ο Χαρίλαος Ζαχαρόπουλος, πλήρης ζήλου για τη δόξα του Θεού και πλήρως αφοσιωμένος στην Αδελφότητα, προσέφερε τις υπηρεσίες του στα διάφορα έργα της. Από το 1928 έως το 1940 εργάστηκε ως περιοδεύων αντιπρόσωπος του Περιοδικού “Ζωή” και περιόδευσε σε πλείστες επαρχίες της Ελλάδος. Ο τομέας όμως, όπου ο Χαρίλαος Ζαχαρόπουλος έδωσε ολόκληρο τον εαυτό του, υπήρξαν τα Βιβλιοπωλεία της “Ζωής” και του “Σωτήρος”, και μάλιστα το Βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης. Από το 1940 μέχρι το 1984, επί 45 σχεδόν έτη, υπήρξε ο ζηλωτής βιβλιοπώλης, που καθημερινή φροντίδα του είχε την διάδοση του λόγου του Θεού μέσω των χριστιανικών εντύπων. Είναι δε γεγονός ότι πλείστες ψυχές διά της εργασίας του γνώρισαν τον Κύριο και επέστρεψαν σε αυτόν. Ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα γνώρισε τον λευκομάλλη βιβλιοπώλη της Θεσσαλονίκης, ο οποίος με το χαμόγελο και την ήρεμη συμπεριφορά βρισκόταν πάντοτε στη θέση του για να προσφέρει ολοπρόθυμα τις υπηρεσίες του στο λαό του Θεού.
Τα εντελώς τελευταία έτη, λόγω της κάμψης των δυνάμεών του, παρέμεινε στην Αδελφότητα στην Αθήνα. Ασθένησε τον Αύγουστο του 1988 και νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Τελικά μεταφέρθηκε στην οικία της Αδελφότητας, όπου ήρεμα παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, τον οποίο αγάπησε και για την δόξα του οποίου ανάλωσε την ζωή του.
Ο Χαρίλαος Ζαχαρόπουλος υπήρξε από τους ταπεινούς και αφανείς εργάτες του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας του Χριστού. Ψυχή καλλιεργημένη πνευματικά προσευχόταν, μελετούσε και εργαζόταν για τον Κύριο. Γι’ αυτό και ήταν αγαπητός σε όλους. Η όλη βιοτή του μας δίνει τη δυνατότητα να πούμε ότι η ψυχή του αναπαύεται στα χέρια του Κυρίου Του στην ουράνια Βασιλεία, όπου ασφαλώς συνεχίζει τις προσευχές του υπέρ της στρατευόμενης Εκκλησίας.
Ας είναι αιώνια η μνήμη του!
