Το πρωί του Σαββάτου 4 Φεβρουαρίου 2017, η ανατολή του ηλίου συνέπεσε με τη δύση της επίγειας ζωής του αδελφού της Αδελφότητος Θεολόγων “ο Σωτήρ”, Νικολάου Μαχαίρα.
Ο αείμνηστος Νικόλαος υπήρξε γόνος της ευάνδρου Ηπείρου. Γεννήθηκε στην Αρίστη Ζαγορίου το έτος 1943 μέσα στους κόλπους παραδοσιακής οικογένειας και μάλιστα από ευλαβέστατη μητέρα, η οποία του μετάγγισε την πατροπαράδοτη ευσέβεια. Ως μαθητής του εξαταξίου γυμνασίου φοίτησε στην Κόνιτσα, όπου παράλληλα παρακολουθούσε τα μαθήματα του εκκλησιαστικού κατηχητικού σχολείου. Εκεί είχε την ευλογία να συνδεθεί πνευματικά με τον τότε ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητρόπολεως Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης αρχιμανδρίτη π. Θεόδωρο Μπεράτη, μέλος τότε και αργότερα προϊστάμενο της Αδελφότητος.
Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του γνώρισε αδελφούς της Αδελφότητος Θεολόγων “Ο Σωτήρ” και συνεδέθη πνευματικά με τους “Χριστιανικούς Ομίλους Εργαζομένων Νέων”, τομέα του Συλλόγου μας στην Αθήνα, όπου είχε πλέον εγκατασταθεί. Και ενώ εργαζόταν βιοποριστικά σε εκδοτικό οίκο που ανήκε σε κάποιο θείο του, ζήτησε να προσληφθεί στο βιβλιοπωλείο “Ο Σωτήρ” της Αθήνας. Ήδη είχε επανασυνδεθεί με τον πνευματικό του π. Θεόδωρο, μέσω του οποίου τελικώς ζήτησε να εισέλθει στο κοινόβιο της Αδελφότητας με σκοπό την ισόβια αφιέρωσή του στα έργα της Ιεραποστολής. Η ευλαβής αυτή επιθυμία της ψυχής του πραγματοποιήθηκε στην αρχή του έτους 1973.
Ο Νικόλαος ήταν άνθρωπος εσωστρεφής και συγχρόνως αγωνιστής στην πνευματική ζωή. Αγαπούσε πολύ την οικοδομητική μελέτη, μάλιστα των πατερικών έργων, και προσευχόταν μυστικά, ενώ κινούταν αθόρυβα και διακριτικά μεταξύ των αδελφών, τους οποίους εξυπηρετούσε με πολλή προθυμία, γι’ αυτό και απολάμβανε την αγάπη όλων.
Κατά την υπερεικοσαετή διακονία του στο βιβλιοπωλείο Αθηνών του “Σωτήρος” συνδύαζε με ζήλο και αυταπάρνηση μαζί με την κανονική εργασία του τις φροντίδες για συμπαράσταση στα έργα της εξωτερικής ιεραποστολής, με ιδιαίτερη μέριμνα για το ιεραποστολικό κλιμάκιο της Αδελφότητας στην Κανάνγκα του Κονγκό.
Από το φθινόπωρο του 1993 μετατέθηκε στο βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης ως υπεύθυνος πλέον, όπου επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο και δραστηριότητα για την προβολή και διάδοση των χριστιανικών βιβλίων. Ένας στενός συνεργάτης στην Θεσσαλονίκη έγραψε σε συλλυπητήρια επιστολή του:
Ο αδελφός Νικόλαος ήταν απλός, ταπεινός, εργατικός και αθόρυβος. Τον απασχολούσε πολύ η Ιεραποστολή και για τον λόγο αυτό με πολύ ζήλο ετοίμαζε τα δέματα με τα πνευματικά βιβλία για τα ιεραποστολικά κλιμάκια, στα οποία και ο ίδιο λάμβανε μέρος. (…) Η πολυλογία-αργολογία τού ήταν άγνωστη, ενώ ο λόγος του ήταν λιτός, πειστικός και πνευματικά ωφέλιμος.
Τον Ιούνιο του 2016 διαπιστώθηκε σοβαρής μορφής ασθένεια (καρκίνος), η οποία είχε ραγδαία επιδείνωση. Ακολουθώντας τη συμβουλή φίλου ιατρού πήγε στο κέντρο της Αδελφότητας, όπου νοσηλεύθηκε τους υπόλοιπους μήνες της ζωής του με συστηματική ιατρική υποστήριξη και νοσηλευτική φροντίδα. Είναι γεγονός ότι υπέφερε καθημερινά από δριμείς πόνους. Όμως συγχρόνως γινόταν δέκτης της αγάπης και της στοργής πολλών αδελφών της Αδελφότητάς μας. “Η επώδυνη ασθένειά του τον εξαγίασε, διότι αγόγγυστα υπέμεινε το μαρτύριό του και μέσα στον πόνο ετοιμάσθηκε για το αιώνιο ταξίδι του ουρανού”, σημείωσε εύστοχα ο ίδιος σεβαστός συνεργάτης μας.
Του μακαριστού αδελφού μας Νικολάου, ζηλωτού ιεραποστόλου, ας είναι “αιώνια η μνήμη”, η δε ψυχή του ας αναπαύεται πλησίον του παναγίου Θεού, τον Οποίο αγάπησε από τα πρώτα χρόνια της ζωής του!
